Het plan van aanpak van NPO voor een veilige werkcultuur, kan het denken in dader-slachtoffer versterken.

Door alle focus te leggen op het leiderschap, ontstaat er een cultuur van wij-tegen-zij. 
Dat helpt niet om het doel te bereiken.

Voor een positieve verandering is geen polarisatie nodig, maar samenspraak en gedeelde verantwoordelijkheid.

Laat ik voorop stellen: uiteraard moet het bullebak leiderschap en grensoverschrijdend gedrag van leiders worden aangepakt.
En natuurlijk is het belangrijk om slachtoffers hulp te bieden, waar nodig.

Het plan van aanpak van NPO legt de focus op de verandering van het leiderschap en geeft daar een structuur voor.
De organisatie komt daarmee tegemoet aan de wensen van het publiek en laat zien dat ze het serieus willen aanpakken. Voor de bühne werkt dat.

Maar de eenzijdige focus op het leiderschap heeft ook een gevaar in zich.
Het werkt stigmatiserend.

Leiders zijn de ‘schuldigen’ en moeten veranderen, de medewerkers zijn de ‘zwakken’ die hulp nodig hebben.

Wanneer het dader-slachtoffer denken dominant wordt in een organisatie, kan dit een cultuur van slachtofferschap bevorderen waarin medewerkers hun eigen vermogen om invloed uit te oefenen op hun omstandigheden verliezen.

Medewerkers verliezen hun veerkracht en voelen zich afhankelijker, waardoor de onveilige dynamiek voortsuddert.

Een veilige werkcultuur bereik je door zowel leidinggevenden als medewerkers verantwoordelijk te maken voor de veranderingen die nodig zijn.

Voor beide groepen is het belangrijk om aan oplossingen te werken en gedrag te vertonen dat bij een gezonde organisatiecultuur hoort.
Zoals bijvoorbeeld elkaar aanspreken op verantwoordelijkheden en kritiek durven geven en ontvangen.

Zo bereik je een cultuur van vertrouwen en wordt de organisatie weer een geheel.