Als je goed kijkt, zie je dat ik rode waterige ogen heb op deze foto.
Hij werd genomen toen ik, vorige week, afscheid nam van Ruin. 

Ruin was een van de paarden van paardencoach Esther Holtrop en overleed vorige week door ouderdom.

De afgelopen tien jaar heb ik heel wat uren met Ruin doorgebracht.
Door de gevoeligheid van dit dier heb ik mijn klanten en mijzelf op diepere lagen leren kennen.

Wat hij deed, was je letterlijk op je plek zetten.

Als mens en als leider worden we daar telkens in uitgedaagd.

Onder invloed van stress, hoge verwachtingen van onszelf en anderen, of gebrek aan zelfkennis nemen we vaak onbewust niet volledig onze plek in.

Pas als je je plek goed inneemt, kun je je volle potentieel inzetten.

Zo’n dier voelt dat feilloos aan en maakt dat direct duidelijk.

Patronen doorbreken en jezelf beter leren kennen zijn goud waard.
In de bak gaat dat voorbij woorden, en juist daarom maakt het zoveel indruk.

Niet voor niets is paardencoaching van Esther een vaststaand onderdeel van mijn werk met leiders.

Leiderschap kun je niet los zien van het systemisch perspectief.

Immers, je neemt je (onbewuste) patronen overal mee naartoe, dus ook naar de werkvloer.
En daar steken ze de kop, zeker in stressvolle situaties.

Het is lang niet altijd makkelijk om je eigen patronen te herkennen en te veranderen.
Ze horen zo bij je dat je ze vaak niet ziet.
Je weet niet beter.

Paarden voelen het wel aan.
Ze dwingen je als het ware om wél te gaan doen wat je moet doen.
Zodat anderen je kunnen volgen.

Natuurlijk, er zal in de samenwerking met Esther een ander paard zijn.
Maar je snapt, ik ben Ruin zeer dankbaar en ga hem missen!