De meest voorkomende valkuil bij leidinggevenden? Dat ze continu bezig zijn met de emotionele huishouding van anderen. En niet met die van zichzelf.

Hun aandacht gaat steeds naar hoe hun medewerkers, peers, directieleden, zich gedragen.
Wat zij doen, zeggen, uitstralen, hoe zij reageren en wat hun blinde vlekken zijn.

De antenne steeds op de ander richten, lijkt een goede manier om invloed te hebben.
Maar in de praktijk leidt die focus op de ander vooral tot: te weinig naar jezelf kijken.

En geloof me, iedereen die zichzelf onvoldoende doorziet, heeft een groef van inefficiënt gedrag. Een groef waar je invalt als de spanning oploopt en stress toeslaat.
Ook als je al jaren leidinggeeft en het klappen van de zweep goed kent.

Zo’n groef of blinde vlek uit zich bijvoorbeeld in:

• ‘JA’ zeggen tegen zaken of opdrachten, terwijl je van binnen ‘NEE’ voelt.
• Alles eindeloos controleren omdat je bang bent dat er ‘fouten’ worden gemaakt waar jij verantwoordelijk voor wordt gehouden.
• Altijd maar beschikbaar zijn voor anderen waardoor je niet meer aan je eigen werk toekomt.
• Steeds klagen over anderen die in jouw ogen tekortschieten.

Hier kom je natuurlijk niet weg met ‘zo ben ik nou eenmaal’ of ‘dat is dus authentiek’.

Eerlijk, wie vooral met andermans emotionele huishouding bezig is en niet met die van zichzelf, heeft als leider slechts beperkte invloed.
Dat ligt niet aan de omstandigheden of de ander, je bent er zelf de oorzaak van.

Focus op je eigen emotionele thermometer en neem daar de controle op.

Leiders die niet meer vastzitten in hun vaste groef kunnen namelijk steeds kiezen: hoe reageer ik, wat zeg ik, wat doe ik?
Ook als de druk (hoog) oploopt, weten zij hoe zij niet meer in hun eigen valkuil voor ineffectief gedrag vallen.
Zij zijn in staat om echt vanuit invloed leiding te geven.