Deze week werd ik drie keer gebeld, met dezelfde vraag.

,,Charlotte, kun je een inspiratiesessie komen geven over verbindend leiderschap, zodat medewerkers zich meer verbonden voelen met elkaar?”

Logisch in deze tijd van het jaar.
Verbinding maakt gelukkig, biedt rust en misschien wel vrede.

Zonder verbinding overleeft niets of niemand.

Toch ga ik de gevraagde sessie niet geven, althans niet op de manier waarop de leiders dat voor ogen hadden.

Verbinding mag mateloos populair zijn – HET recept voor gezonde, succesvolle organisaties en DE oplossing voor alles wat schuurt – ik zie het níet als de heilige graal.

Waarom deze afwijkende mening?
Dat leg ik graag uit.

Ik zie leiders van alles doen om in verbinding te blijven met hun medewerkers en om medewerkers onderling te verbinden.

Bijvoorbeeld:

• Ze organiseren veel vergaderingen waar alle medewerkers bij aanwezig zijn, ook degenen die niets met het onderwerp van doen hebben.
• Medewerkers die eigenlijk niet functioneren, worden aan boord gehouden met allerlei bedachte taakjes.
• Er zijn veel afdelingsvergaderingen met alle teams samen, terwijl de teams hun eigen resultaten hebben.

Leiders willen verbinden, samenbrengen.
Uitsluiten is taboe…

Maar het komt de resultaten vaak niet ten goede.

Want hoe meer de focus op verbinding ligt en hoe meer leidinggevenden zich het schompes werken om te verbinden, hoe meer geluiden er opkomen dat mensen zich juist niet verbonden voelen.
Sterker nog, er komt meer verzet, meer rebellie!

Dat is logisch.

Want zij voelen of weten dat ze zich moeten verbinden aan bepaalde zaken of personen, wat helemaal niet past bij de resultaten die ze moeten halen.

Mijn advies: maak eerst duidelijk onderscheid en richt je pas daarna op verbinden.

Dat onderscheiden doe je bijvoorbeeld door bij een vergadering alleen de mensen uit te nodigen die over het onderwerp gaan.
Door afscheid te nemen van mensen die niet meer functioneren.
En door brede afdelingsvergaderingen te skippen en het per team te laten gaan over de doelen en resultaten.

Hoe beter je als leidinggevende kunt en durft te onderscheiden, op basis van wat de resultaten nodig hebben, hoe beter je daarna kunt verbinden.

Dus: eerst onderscheiden, dan verbinden.

Je begrijpt, de inspiratiesessies die ik ga geven gaan dus net zozeer over onderscheiden als over verbinden.
Het een kan niet zonder het ander.